Otaczają nas obrazy ludzi. Każda postać wyraża jakiś stan napięcia psychicznego, bo człowiek gestami, mimiką i spojrzeniem bez przerwy coś ujawnia. Małgorzata Blamowska potrafi w sposób mistrzowski wybrać takie przedstawienia osób lub grup, które charakteryzują się dużą intensywnością – czy nawet karykaturalnością – cech i zachowań. Ten efekt wzmacnia dodatkowo sposobem malowania. Należy do artystek doskonale kontrolujących „pod pędzlem” stan psychiczny swoich postaci.

Bohaterami, a właściwie głównymi aktorami jej obrazów, są kobiety. Mężczyzna pojawia się jako uzasadnienie lub podkreślenie kobiecego stanu ducha. Nawet w portretach mężczyzn – na przykład męża czy kardynała – wyświetla uwarunkowania kobiet. Jej bohaterki walczą, pożądają, czasem przegrywają, często odczuwają bezradność lub ponoszą porażkę, „stawiając na mężczyznę”.

Malarstwo Małgorzaty Blamowskiej to pełna wdzięku, subtelna – ale nieunikająca zadawania bólu – lekcja dla kobiet, nadal zależnych od nastroju mężczyzny i tworzonej przez niego rzeczywistości, chociażby wymogu atrakcyjności, presji ekonomicznej czy koszmaru wojny.

To malarstwo trochę boli, ale przede wszystkim fascynuje przenikliwością energii psychicznej. Artystka – osoba ogromnie delikatna – czuje to i chcąc osłabić opresyjność swoich obrazów, wycisza ich realistyczność, otaczając kompozycję ekspresyjnymi pociągnięciami pędzla.

Małgorzata Blamowska (ur. 1966)

Absolwentka liceum o profilu humanistycznym, Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku geografia oraz Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu na kierunku malarstwo. Dyplom u prof. Piotra C. Kowalskiego obroniła w 2006 roku. Uczestniczka wystaw zbiorowych między innymi w Galerii Białej w Lublinie, Muzeum Historycznym we Lwowie oraz Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie MOCAK (Medycyna w sztuce, Zbrodnia w sztuce, Jedzenie w sztuce), a także orgaznizowanych za granicą wystaw Kolekcji MOCAK-u: L’arte differente: MOCAK al MAXXI w MAXXI – Narodowym Muzeum Sztuki XXI wieku w Rzymie czy Polacy nadal malują w Litewskim Muzeum Narodowym Sztuki w Wilnie.

Znana jest ze swojej oryginalnej techniki, w której łączy realizm z estetyką kampu. Jej obrazy, powstałe na bazie znalezionych fotografii stockowych oraz kadrów ilustrujących bieżące informacje z internetu, przyciągają uwagę nasyconymi kolorami i charakterystycznym stylem. Artystka umiejętnie komponuje wybrane kadry na surowym płótnie, tworząc wrażenie zacierania się krawędzi przedstawień. Niezamalowane brzegi płótna, które służą jej do wycierania pędzla, tworzą unikalną, surową ramę, podkreślającą ulotność chwili i nietrwałość przekazu. Na wystawie Wszystkie wcielenia kobiety zobaczymy zarówno starsze prace Blamowskiej, jak i nowe dzieła, stworzone specjalnie z myślą o tej ekspozycji.

Prace Małgorzaty Blamowskiej to swoisty dialog z codziennością, który skłania do refleksji nad rolą kobiety we współczesnym świecie. Realistyczne obrazy, pełne kontrastów i subtelnych odniesień, zachęcają do głębszej analizy i odkrywania ukrytych znaczeń.