Chałupa Anny Kozioł (Trutego) – budynek z 1901 roku. Chałupa została przeniesiona na teren Skansenu ze Spytkowic w latach 1982-1984. Jej powierzchnia zabudowy to 82,15m2, a kubatura wynosi 368m3. Zbudowana wykonana jest z drewna iglastego-świerkowego, które  używane było również do budowy konstrukcji wieńcowej ścian. Jest to typ chałupy zrębowej, zwanej wieńcowej. Taki styl budowania polega na poziomym i warstwowym układaniu bali, czyli płazów, łączonych na narożach za pomocą specjalnych zacięć. W chałupie występuje złącze typu „rybi (jaskółczy) ogon”. Dolna i górna warstwa zrębu wzniesiona jest z grubszych bali. Surowcem wypełniającym konstrukcję jest glina. Chałupa zbudowana jest na kamiennej podmurówce. Dach budynku o konstrukcji krokwiowej, dwuspadowy, przyczółkowo-naczółkowy kryty jest gontem, posiada też duży nadwieszony okap. Występują trapezoidalne szczyty, które wypełnione są szalunkiem z desek. W szczytach znajdują się wycięte otwory w formie kwadratu. Na zewnątrz budynku między belkami szpary są zamalowane na kolor niebieski (wapno czyste z dodatkiem ultramaryny), zaś wewnątrz na kolor biały (wapno czyste). 

Podłoga wykonana z drewnianych desek. Sufit (powała) wykonany jest z desek, które przybite są do desek stropowych od strony strychu. Deski łączone są na „wypust”. Chałupa posiada bogatą snycerkę wykończeniową. Poprzez środek domostwa biegnie pod stropem pojedyncza belka, zwana sosrębem, na której umieszczono prośby do św. Floriana o oszczędzenie przed ogniem oraz datę budowy i  nazwiska fundatorów. Znajduje się tutaj również motyw rozety cyrklowej. Jest to typ chałupy szerokofrontowej, charakteryzujący się jednotraktowym układem pomieszczeń, co oznacza, że pod wspólnym dachem są połączone część mieszkalna i inwentarska  – gospodarcza, które oddzielone są sienią, co powoduje powstanie wydłużonej bryły budynku.

Chałupa składa się z tzw. świetlicy, piekarni, sieni i komory. W piekarni-kuchni znajduje się piec z paleniskiem i blachą, kociołkiem na ciepłą wodę, piecem chlebowym, nolepą i kominem. W ścianie oddzielającej piekarnię od świetnicy umieszczona jest tradycyjna szafka. Świetnica, do której wejście prowadzi z piekarni wyposażona jest w piec grzewczy (kurny), ogrzewany od kuchni. Izba biała była zwykle usytuowana tak, aby jej okna wychodziły na południe. Była użytkowana jedynie podczas świąt, czy innych ważnych uroczystości. Przyjmowano tutaj również gości. Na ścianach  umieszczono obrazy religijne przedstawiające bóstwa oraz świętych. Komora natomiast stanowiła rodzaj magazynu, a niekiedy wykorzystywana była też do spania. Wnętrze chałupy służy do organizowania wystaw czasowych, posiadów, warsztatów. Dawne pomieszczenie komory, znajdujące się po lewej stronie od sieni, pełni dziś rolę kasy Skansenu.