MUZEUM ZIEMI W SOLCU KUJAWSKIM POSIADA JEDNĄ Z NAJWIĘKSZYCH KOLEKCJI SKAMIENIAŁOŚCI W POLSCE. TYSIĄCE ATRAKCYJNIE WYEKSPONOWANYCH OKAZÓW REPREZENTUJE NAJCIEKAWSZE 500 MLN LAT ŻYCIA NA ZIEMI.

Większość eksponatów została zebrana lub zakupiona podczas licznych wypraw JuraPark Explorer Teamu. Część prezentowanych okazów pochodzi ze zbiorów prywatnych (np. kości dinozaurów z Gobi z kolekcji Stanisława Krupy – uczestnika wypraw mongolskich). Dzięki uprzejmości Instytutu Paleobiologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie mamy możliwość zaprezentowania kości triasowych gadów i płazów z Krasiejowa.

Dopełnieniem wystawy są liczne fotografie pochodzące z ekspedycji paleontologicznych JuraPark Explorer Teamu. W muzeum znajdują się również wiarygodne rekonstrukcje prehistorycznych zwierząt np. model mamuta oraz 13 metrowy szkielet Opistocelikaudii.

Zwiedzający muzeum w oparciu o skamieniałości i wiarygodne rekonstrukcje prehistorycznych zwierząt (wrażenie robi np. wzbudzający respekt model mamuta) poznają kolejne okresy dziejów życia na Ziemi. Wyprawa rozpoczyna się od skamieniałych trylobitów z okresu kambryjskiego, a kończy na neolitycznych dziełach sztuki. Z pokładu batyskafu można podziwiać wymodelowane środowisko morskie sprzed wielu milionów lat. Na szczególna uwagę zasługuje część ekspozycji poświęcona poszczególnym odkryciom paleontologicznym i blokom tematycznym:
– cmentarzysko późnotriasowych płazów i gadów z Krasiejowa na Opolszczyźnie, – polsko – mongolskie ekspedycje na pustynię Gobi, – nadmorska plaża z okresu paleogenu z inkluzjami bursztynowymi, – kości ssaków z czasów „epoki lodowcowe”, – skamieniała flora Spitsbergenu, – wymodelowane środowisko morskie sprzed milionów lat (batyskaf), – neolityczne dzieła sztuki.

Kim był Karol Sabath?

Stowarzyszenie Delta razem z Karolem Sabathem rozpoczęło współpracę przy przygotowaniu opisów merytorycznych i rysunków modeli dinozaurów znajdujących się w JuraParku w Bałtowie by zaraz potem rozpocząć pracę nad wspólnym projektem budowy kolejnego obiektu – JuraParku w Solcu Kujawskim. Niestety nie zobaczył efektu finalnego swojej pracy nad ścieżką dydaktyczną w JuraParku.

Karol Sabath (ur. 1963 w Katowicach, zm. 2007 w Warszawie) – biolog, paleontolog, naukowiec, popularyzator nauki (zwłaszcza biologii ewolucyjnej i paleontologii), jeden z najbardziej aktywnych w Polsce krytyków kreacjonizmu i hipotezy inteligentnego projektu, paleoartysta i tłumacz. Był pracownikiem Państwowego Instytutu Geologicznego oraz Muzeum Ewolucji Instytutu Paleobiologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie.

Autor i współautor, redaktor, konsultant i tłumacz wielu książek z dziedziny paleontologii, stały współpracownik „Wiedzy i Życia”, „Świata Nauki”, polskiej edycji National Geographic a także działu nauki Gazety Wyborczej. Był autorem wielu haseł do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN i Encyklopedii Multimedialnej PWN. Sekretarz redakcji Encyklopedii Szkolnej Biologia (WSiP).Współtwórca serwisów www.ewolucja.org, www.paleontologia.pl, www.dinozaury.com. Był jednym z redaktorów „Acta Palaeontologica Polonica”. Wziął udział w dziesiątkach audycji radiowych i telewizyjnych propagujących paleontologię i ewolucjonizm. Dawał lekcje muzealne w Muzeum Geologicznym PIG i Muzeum Ewolucji. Stale współpracował z Krajowym Funduszem na Rzecz Dzieci prowadząc zajęcia na obozach naukowych.

W pracy naukowej specjalizował się w badaniach dotyczących dinozaurów. Do jego ważniejszych osiągnięć naukowych należą prace na temat identyfikacji jaj dinozaurów na podstawie ultrastruktury ich skorupy, a także ustalenie, że jedne z największych drapieżnych dinozaurów świata, tarbozaur i tyranozaur nie były ze sobą blisko spokrewnione, oraz że tarbozaur nie jest gatunkiem rodzaju Tyrannosaurus. Karol Sabath był również zaangażowany w dydaktykę prowadząc zajęcia na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, w Akademii Świętokrzyskiej w Kielcach i Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Był współautorem podręczników biologii dla szkół ponadgimnazjalnych.

Imieniem Karola Sabatha nazwano Muzeum Ziemi na terenie JuraParku w Solcu Kujawskim. Dedykowano mu także pierwszy numer Rocznika Muzeum Ewolucji (nr 1/2009, ISSN 1689-8540) i poświęcono wystawę w Muzeum Ewolucji w r. 2008 pt. „Karol Sabath: W pierwszą rocznicę śmierci”. Polskie Stowarzyszenie Dziennikarzy Naukowych prowadzi także konkurs im. Karola Sabatha na najlepszy polskojęzyczny artykuł prasowy o tematyce popularnonaukowej. Na jego cześć nazwany został eoceński chrząszcz Euroleptochromus sabathi oraz późnokredowy ootakson Styloolithus sabathi (skamieniałe, prawdopodobnie ptasie jaja odkryte w osadach mongolskich formacji Dżadochta i Barun Goyot).