U początku XX w. obecna siedziba Muzeum w Praszce, kamienica przy Placu Grunwaldzkim 15, była własnością państwa Aleksandra i Katarzyny Łuckich. W 1910 r. ich starszy syn Wacław Łucki uzyskał państwowy dyplom prowizora aptecznego. Wkrótce potem otworzył w domu rodzinnym aptekę, którą prowadził od 1911 r. aż do swojej śmierci w 1937 r. Ponieważ nigdy nie doczekał się dzieci, spadkobierczynią całego majątku stała się jego żona Aldona. Pozostała w posiadaniu apteki do 1951 r., natomiast od 1945 r. jej faktycznym kierownikiem był dzierżawca Henryk Kawecki.

Na wystawie prezentowane jest umeblowanie apteczne z początku XX w. wraz kompletnym wyposażeniem. Pozwala ono prześledzić proces powstawania lekarstwa, począwszy od uzyskania lekarskiej recepty. Eksponowane recepty wystawione zostały przez lekarzy praktykujących w Praszce: Ludwika Wagnera, Kazimierza Okuszko, Władysława Szczepańskiego, a także w pobliskim Gorzowie Śląskim: dr Meiera i L. Masura. Po przyjęciu zamówienia i przepisaniu zaleceń lekarza do księgi recept, aptekarz własnoręcznie sporządzał większość specyfików, czego świadectwem są licznie zgromadzone na wystawie buteleczki na lekarstwa i komponenty leków, pigulnice, moździerze, tasak do ziół, dwie wagi szalkowe – z końca XIX wieku oraz z lat 60. XX wieku. Podporą w pracy była obszerna kolekcja dawnej literatury farmaceutycznej. Do gotowego lekarstwa klient otrzymywał „wiszącą sygnaturę” – kopię lekarskiej recepty, zazwyczaj na wydłużonym, romboidalnym kawałku papieru. Kolor wskazywał czy środek ma zastosowanie wewnętrzne czy zewnętrzne, a sama sygnatura była bogato zdobiona we wzór unikalny dla każdej apteki. Sygnatury apteczne na wystawie pochodzą z aptek Wacława Sopoćko oraz Wacława Łuckiego z Praszki, Z. Mierzejewskiego z Rudnik, F. Wiśnickiego z Gorzowa Śląskiego oraz Stanisława Szmidla z Wielunia.

Ciekawostką jest zbiór utensyliów medycznych, w tym szklane bańki, szklana strzykawka z zapasem igieł w metalowym opakowaniu oraz parownica do jej sterylizacji, podajnik waty, miniaturowy mikroskop z końca XIX wieku.