Zaaranżowana izba mieszkalna prezentuje, m.in. sprzęty związane z odpoczynkiem – łóżko z siennikami, przykryte pierzyną i poduszką w ozdobnie haftowanych poszewkach oraz kołyskę na biegunach. Nad łóżkiem zawieszono obraz Matki Boskiej Szkaplerznej. Święte obrazy stanowiły zasadniczy element dekoracyjny w tradycyjnej izbie. Obok funkcji kultowej były także przedmiotem dumy gospodarza oraz wyrazem poziomu jego stopy życiowej. Przy łóżku stoi modelka prezentująca regionalny strój ludowy – w okolicy Praszki rozpowszechniony był strój typu wieluńskiego.

Na ekspozycji zaaranżowano również tzw. święty kąt czyli domowy ołtarzyk z metalową pasyjką i figurą Matki Bożej Niepokalanej. Był to punkt, który sakralizował i nobilitował przestrzeń mieszkalną. Szczególną wagę przykładano do wyglądu tego miejsca, dbano o jego schludność i dekorację. Nieodzownymi elementami świętego kąta były metalowa pasyjka oraz figura Matki Boskiej, będąca często pamiątką przywiezioną z pielgrzymki do Częstochowy lub innych miejsc kultowych w Polsce.  Pozostałe elementy, które ustawiano na stoliku czy półeczce, miały za zadanie zdobić domowy ołtarzyk, wśród nich najwięcej było kwiatów, latem żywych, natomiast jesienią i zimą wykonanych z bibuły.  Na wystawie znalazły się kwiaty z bibuły wykonane przez lokalną twórczynię ludową Panią Krystynę Hombek. Obok domowego ołtarzyka znalazła się skrzynia wianna, która pełniła praktyczną funkcję sprzętu schówkowego do przechowywania kobiecej garderoby. To w niej młoda dziewczyna gromadziła przez lata wiano do zamążpójścia.  Dokładano starań, aby skrzynia była jak najcięższa, a ci którzy nie mogli jej należycie wyposażyć obciążali skrzynie kamieniami. Podczas wesela skrzynia pojawiała się w weselnych przyśpiewkach jako kobieca towarzyszka, zabierana z domu rodzinnego.

Zwrócić należy uwagę, że takie skrzynie były niezwykle pięknie zdobione motywami kwiatowymi. W takiej malowanej skrzyni gospodyni trzymała między innymi swoje ubranie, korale czy modlitewniki. Skrzynia stała w izbie i była niewątpliwie jedną z jej najważniejszych ozdób. Skrzynie wianne traciły swoje znaczenie od lat 50. XX wieku. Przenoszono je z izby do sieni, a potem na strych. Bardzo często zamalowywano je na jednolity kolor. Służyć zaczęły do przechowywania zboża lub ziemniaków.

W dalszej części zostały zaprezentowane elementy wyposażenia oraz narzędzia związane z przygotowywaniem posiłków. Eksponowany jest m.in. kredens z naczyniami i garnkami oraz wisząca półka na naczynia. Pod ścianą ustawiono ławę kuchenną, a na niej garnki żeliwne oraz kamionkowe – tzw. buncloki. Można tutaj zobaczyć także drewnianą nieckę oraz dwa rodzaje maselnicy, m.in. korbową. Znajdują się tu także przedmioty związane z praniem i prasowaniem np. żelazka na duszę, drewniana maglownica, jak również tara do prania ręcznego.