Zbudowana w oficynie nowej kamienicy przy ul. Kolegialnej 6 ekspozycja prezentuje sylwetki zasłużonych płocczan i osób związanych z miastem.

Jej główni bohaterowie to ludzie związani ze sztuką: poeta Władysław Broniewski, aktorka i twórczyni Zespołu Pieśni i Tańca „Mazowsze” Mira Zimińska-Sygietyńska. Na wystawie możemy obejrzeć przedmioty osobiste Władysława Broniewskiego – kapelusz, teczkę, zegarek, ale także autografy wierszy, mnóstwo fotografii, możemy także zapoznać się z biografią Broniewskiego. Mirę zobaczymy w filmie fabularnym i dokumentalnym. Wnętrza zaaranżowane jako przedwojenny salonik oraz biuro dyrektorki „Mazowsza”, by pokazać przedmioty, jakimi otaczała się Mira Zimińska-Sygietyńska.

Prócz nich na wystawie zaprezentowano sylwetki malarzy, rzeźbiarzy, ale i polityków, filantropów, sportowców, ludzi walczących o niepodległość. Wśród naukowców prezentujemy Edwarda Flataua i jego „Atlas mózgu” z 1894 r. oraz Ludwika Krzywickiego, którego postać prócz tomów „Wspomnień” zilustrowano skromną wizytówką z odręczną notką właściciela. Pokazujemy również meble z rodzinnego domu Tadeusza Mazowieckiego, m. in. biurko, przy którym pracował. Znajdziemy tu również szerzej nieznany portret ks. Ignacego Lasockiego, jak i przedmioty związane z życiem i działalnością Wacława Milke.

Nowocześnie zaaranżowana ekspozycja, przywołująca formą szklane domy z „Przedwiośnia” Żeromskiego, łączy stoiska multimedialne, ekspozytory z fotografiami, opisami i dokumentami oraz osobiste pamiątki po zasłużonych mieszkańcach miasta. Wystawa opowiada o historii miasta przeglądającego się w rzece (błyszcząca tafla Wisły znajdzie także swe miejsce na ekspozycji) poprzez wspomnienia o ludziach z nim związanych.

Oddzielna część wystawy to „Galeria Themersonów”. Prezentuje bogatą i wszechstronną twórczość Franciszki i Stefana Themersonów, pary awangardowych artystów działających przez ponad pół wieku na arenie międzynarodowej. Franciszka malowała, rysowała, ilustrowała, opracowywała graficznie książki i czasopisma, tworzyła scenografie teatralne, wykładała na uczelniach artystycznych. Stefan pisał powieści, opowiadania, eseje filozoficzne, wiersze, utwory dla dzieci, skomponował operę, napisał sztukę teatralną, fotografował, tworzył fotogramy i fotokolaże.

On urodził się w Płocku (1910), tu się wychował i kształcił. Ona pochodziła z Warszawy (ur. 1907), ale jej rodzina po kądzieli to płocczanie. Franciszka i Stefan spotkali się w 1929 roku w Warszawie i od tej pory tworzyli razem. Zaczęło się od filmów awangardowych. W Polsce nakręcili ich pięć. Założyli Spółdzielnię Autorów Filmowych i wydawali pismo „f.a.” (film artystyczny), a także książki dla dzieci, które on pisał, a ona ilustrowała. W 1938 roku wyjechali do Paryża i tam zastała ich wojna. Z Francji trafili do Anglii – Franciszka w 1940, Stefan w 1942 roku. W Londynie nakręcili kolejne dwa filmy (1943-1945). W 1948 założyli niezależną oficynę wydawniczą Gaberbocchus Press, którą prowadzili przez 31 lat. Jednocześnie każde z nich pracowało niezależnie. Domeną Franciszki był obraz, Stefana – słowo. Odeszli nieomal równocześnie, ona 29 czerwca, on 6 września 1988 roku.

Aranżacja wystawy, dwa równoważne wejścia i labiryntowy charakter, daje widzowi możliwość dokonywania wyborów w zapoznawaniu się z twórczością Themersonów. Dzieła sztuki – obrazy, rysunki, fotogramy, fotografie, fragmenty filmów, książki i plakaty – a także przedmioty, które służyły im do pracy i te związane z życiem osobistym, pozwalają wniknąć w ich niezwykły świat.