Mimo upowszechnienia druku i cyfrowych urządzeń drukujących tradycyjne techniki drukarskie oraz umiejętności zecera i drukarza ulegają zapomnieniu. Prezentujemy więc także wyposażenie dawnej drukarni.

Wszystkie sprzęty gromadzone na tej wystawie pochodzą z międzychodzkiej drukarni pani Bożeny Wesołowskiej, która przekazała przechowane przez nią fragmenty wyposażenia z lat 20. i 30. XX w. drukarni Z. Kąkolewskiego i K. Buchwalda z Międzychodu.

Wśród przedmiotów tu zgromadzonych najważniejsze są:

– ręczna maszyna drukarska, płaska, do druku odbitek do korekty;
– dwie kaszty – szuflady drukarskie z przegródkami, z drewnianymi czcionkami (okres międzywojenny);
– metalowy regał drukarski z kasztami z kompletem znaków (metalowych czcionek) danego kroju pisma oraz justunkiem czyli metalowymi płytkami i sztabkami do wstawiania między czcionki w czasie składu (l. 60. XX w.);
– wierszownik, podstawowy przyrząd zecerski do składania wierszy z poszczególnych czcionek (w lustrzanym odbiciu);
– zestaw matryc grawerowanych z okresu międzywojennego, których używano do druku w międzychodzkich drukarniach w latach 20. i 30. XX wieku prasy polskiej m. in. „Orędownika
Międzychodzkiego” i prasy niemieckojęzycznej;
– matryce chemigraficzne (trawione) drukarskie z lat 60. i 70. XX wieku pochodzące z drukarni międzychodzkiej;
– przykładowa, złożona szpalta, czyli pierwszy, surowy skład tekstu z czcionek;
– przykład tzw. „szczotek” czyli roboczych wydruków do wstępnej korekty, wykonywanych poprzez nakładanie na szpalty lub złamane kolumny rzadkiej farby drukarskiej i odciśnięcie tekstu na papierze dociskanym szczotką.