Ukazuje ona las jako zjawisko geograficzne, ekologiczne, botaniczne oraz jako obiekt ochrony przyrody. Na ekspozycji można zobaczyć siedliska leśne wraz z kolekcją profili glebowych, podstawowe typy próchnicy leśnej, zapoznać się z glebotwórczą rolą lasu, różnorodnością pokrywy dna lasu, typami budowy pionowej drzewostanów oraz rodzajami zadrzewień. Część ekspozycji poświęcona jest gatunkom drzew leśnych występującym w polskich lasach. Znajdują się tu zestawy dendrologiczne ukazujące wszystkie części budowy morfologicznej drzew takie jak: kwiaty, liście, pędy, nasiona, owoce, szyszki, siewki, korę oraz próbki drewna. W celach porównawczych wystawiane są makiety eksponujące trzy formy zagospodarowania terenu. Są to: rezerwat leśny, obszar względnej równowagi biologicznej oraz obszar ekologicznego zagrożenia.

Wystawie towarzyszą dwie dioramy lasu: grąd środkowoeuropejski w aspekcie wiosennym oraz świerczyna borealna w aspekcie zimowym. Integralną częścią wystawy jest ekspozycja gatunków leśnych z „Polskiej Czerwonej Księgi”. Zobaczyć można tutaj gatunki roślin, zwierząt i grzybów zagrożone wyginięciem w środowisku przyrodniczym Polski. Są one eksponowane zgodnie z siedmioma kategoriami zagrożenia.

Prawdziwym rarytasem na tej wystawie są, eksponowane w osobnej sali, zabytkowe „księgi drzewne”. Wykonał je na początku XIX wieku profesor wyższej wiedzy leśnej Carl von Hinterlang. Kolekcja składa się z 18 ksiąg zrobionych z drewna poszczególnych gatunków drzew i krzewów. Wewnątrz każdej z nich znajdują się liście, pędy, kwiatostany, szyszki, owoce, nasiona, siewka, pyłek kwiatowy, próbka drewna i węgla drzewnego, korzonek oraz, umieszczony w osobnym schowku, opis eksponatu. Każdy grzbiet księgi wykonany jest z kory danego gatunku, a okładki – z przekroju stycznego drewna.