Jemioła pospolita. Lecznicze właściwości jemioły znane były już w starożytności. Z jej jagód sporządzano maści, które były skuteczne w wielu schorzeniach, np. zalecane w epilepsji lub stosowane jako lek w niepłodności kobiet. Od najdawniejszych czasów uważana była również za roślinę magiczną i obrzędową w wielu krajach Europy, Azji i Australii.*
Nagietek lekarski. W Europie uprawiany jako roślina ozdobna mniej więcej od połowy XII wieku. Działa na procesy trawienne, przeciwzapalnie oraz gojąco na uszkodzenia skóry takie jak stłuczenia, odmrożenia lub oparzenia. Dawniej używano sproszkowanych kwiatów do fałszowania szafranu.
Gorczyca jasna. Znana była już starożytnym Grekom i Rzymianom. Nasiona gorczycy są wykorzystywane do wyrobu musztardy. Całe nasiona lub wodne wyciągi z nich są stosowane również jako leki. W lecznictwie ludowym u chorych na reumatyzm stosuje się miejscowe okłady z woreczków zawierających nasiona gorczycy.
Owady czerwca kaktusowego, żerującego na opuncjach w Meksyku. Z nich powstaje barwnik koloru ciemnoczerwonego zwany koszenilą.
Kozłek lekarski zwany walerianą. Zalecany był już od I wieku n.e. jako środek moczopędny, a także w chorobach płuc i astmie. We współczesnej medycynie korzeń kozłka lekarskiego stosowany jest jako lek uspokajający i rozkurczowy. Dla kotów jest afrodyzjakiem.
Tymianek pospolity w formie wyciągu płynnego i suszonych liści. Stosuje się go głównie jako przyprawę, ale także w wypadku kaszlu, dolegliwościach gardła, dla poprawy apetytu i na trawienie.
Olibanum, czyli naturalna żywica pozyskiwana z drzew egzotycznych (kadzidłowce). Żywice stosowano w kuchni jako gorzką przyprawę i do celów medycznych, jako środek przeciwzapalny. Dodatkowo substancje zawarte w olibanum poprzez żucie polepszają dotlenienie mózgu.
Berkefeld jest filtrem wodnym wykorzystującym do oczyszczania ziemię okrzemkową. Wynaleziony w Niemczech w 1891 r. Nazwa pochodzi od nazwiska właściciela kopalni w Hanowerze, skąd pozyskiwano materiał ceramiczny.
ZALOGUJ
