Praktyki oduczania

Jeśli chcemy się czegoś nauczyć, wiemy, że wymaga to praktyki. Nie inaczej jest z ruchem odwrotnym, oduczaniem się, zwłaszcza gdy mówimy o próbie wyzbycia się tak ugruntowanych nawyków, jak funkcjonowanie w świecie czy myślenie o nim. Sztuka Ernesta Borowskiego to praktyki kwestionowania dogmatów, rozszczelniania rzeczywistości, naruszania zastanego porządku świata opartego na dychotomii kultura–natura, w którym człowiek zajmuje centralne miejsce. To wejście w mrok, w głąb ciemnego lasu i szukanie w nim nowych możliwości, dostrzeżenie wielu różnych światów, które mogą ze sobą współistnieć. Obiekty artysty tworzone są z pochodzącej ze skorupy ziemskiej gliny, wydruków 3D i elektroniki, które – splątane ze sobą – jawią się jako coś dziwnego, ale właśnie w ten sposób autor odczuwa rzeczywistość. Dla odbiorcy zwiedzanie wystawy Borowskiego będzie jednak nie tylko praktyką z myślenia czy zmiany postrzegania pozornych oczywistości, ale również dosłownym wejściem w jeden ze światów – ten z gry wideo, która zostanie zaprezentowana obok obiektów i instalacji dźwiękowej.

Ernest Borowski - pochodzący z Białegostoku queerowy artysta intermedialny. 

Współpraca nad aranżacją wystawy: Ela Szurpicka 
Kurator wystawy: Dawid Bujno