Pałacowe wnętrza

Zapraszamy w krótką podróż po wnętrzach Pałacu Nowego, które skrywają opowieści zarówno o dawnych właścicielach, jak i osobach związanych z tym miejscem.

Sala ogrodowa

Wejście do niej prowadzi przez stylowy westybul, w którym wzrok przyciąga zdobiony zabytkowymi kaflami kominek. Sala ogrodowa swoją nazwę zawdzięcza pejzażowi, który rozpościera się za przestronnymi balkonowymi oknami, wychodzącymi wprost na taras wiodący na główną polanę ostromeckiego parku. A właściwie ogrodu w stylu angielskim.

Ogród ten zaprojektowany został przez Petera Josepha Lennégo, wybitnego pruskiego planisty i architekta krajobrazu. Lenné, z tytułem ogrodnika królewskiego, w ciągu swojej kariery założył ponad 250 ogrodów, m.in. w Sanssouci w Poczdamie, Tiergarten w Berlinie, a także we Frankfurcie nad Odrą, Lipsku czy Wiedniu.Na terenie Polski najlepszą i najciekawszą jego realizacją jest właśnie Ostromecko. Arystokratyczny charakter wnętrza podkreślają meble w stylu m. in. biedermeier. W centralnej części sali stoi fortepian.

Sala Katarzyny Bnińskiej

Przestronna sala umiejscowiona po lewej stronie Sali Ogrodowej. Urządzona z arystokratycznym rozmachem, z meblami w różnych stylach z początku  XX wieku, np.  empire (lustro z konsolą), biedermeier (szafa) i chippendale (wielka mieszczańska komoda). Warto spojrzeć w górę na polichromowany strop w kolorach brązu i zieleni. Jest tu mnóstwo przepięknych przedmiotów, w tym secesyjna waza, kwietniki, a także stylowy patefon. Sala nosi imię Katarzyny Bnińskiej, hrabianki, żony Joachima von Alvenslebena. Bnińska była córką Bolesława i Katarzyny z Taczanowskich Bnińskich, dziedziców dóbr ziemskich w Samostrzelu i Dąbkach. Joachim i Katarzyna mieli dwoje synów: Albrechta (Tito) i Ludolfa. Ten drugi odegrał w Ostromecku ważną rolę i cieszył się sympatią mieszkańców.

Podczas gdy Joachim służył w armii niemieckiej jako rotmistrz na froncie walk I wojny światowej, Ostromeckiem zarządzała prawdopodobnie właśnie jego żona – Katarzyna. W 1918 r. po klęsce Niemiec cesarskich, Joachim wrócił do Ostromecka. Nie układały mu się stosunki z żoną – w 1921 r. małżonkowie rozwiedli się. Wyrokiem sądu dzieci pozostali przy ojcu, który miał solidniejsze zabezpieczenie materialne. Katarzyna początkowo zamieszkiwała w swojej willi w Sopocie, później przeprowadziła się na stałe do Obersdorfu.  Nazwisko hrabianki Katarzyny, współdziedziczki Ostromecka uwieczniły annały miejscowych kościołów, które zawsze hojnie wspierała. Dla kościoła w Boluminku ufundowała piękne witraże.

Salonik Schönbornów

Przytulny, niewielkich rozmiarów pokój jest częścią dobudowanej części neobarokowej Pałacu Nowego. Dwa okna wychodzą na ogrodowy taras. Na suficie znajdują się ozdobne kasetony, a całość pomieszczenia urządzona jest w eklektycznym stylu.

Salonik nosi imię rodu Schönbornów. Ta kupiecka rodzina z Grudziądza kupiła majątek ostromecki w 1804 roku. Dzięki niej Pałac Nowy w ogóle powstał – w 1832 roku Jakub Martin Schönborn zlecił budowę nowej rezydencji. Jednocześnie przystąpił do urządzenia parku krajobrazowego w stylu angielskim zaprojektowanego przez pruskiego ogrodnika królewskiego Petera Josepha Lennégo. Nowy pałac stanął na miejscu nieukończonego budynku ratusza miejskiego, który w 1760 r. zaczął wznosić Paweł Michał Mostowski.

Sala kominikowa

Wejście do sali połączone jest bezpośrednio z westybulem Pałacu. Nazwę zawdzięcza głównej dekoracji pomieszczenia, którą stanowi kominek w stylu klasycystycznym. Odpowiedni klimat nadają także liczne portrety i zdjęcia dawnych rodów zarządzających Ostromeckiem i okolicznych mieszkańców.  Do sali kominkowej przylega sala restauracyjna, w której wzrok przykuwa niezwykłej urody wykusz urządzony w stylu małej oranżerii.

Ostromecko należało do rodziny Alvenslebenów w latach 1890 – 1945. Dzięki nim rezydencja rozkwitła. Wzbogacono ją m.in. o neobarokowy pałacyk myśliwski dobudowany pod koniec XIX wieku do głównej części Pałacu, salę balową i rozległe tarasy, a także  o rodowe mauzoleum grobowe w przypałacowym parku. To także dzięki Alvenslebenom woda mineralna z Ostromecka podbiła europejskie rynki – wtedy rozlewnia wody nazywała się „Marien-Quelle” i wielokrotnie uhonorowana została medalami gospodarczymi. W okresie międzywojennym Ostromecko słynęło z polowań oraz hodowli koni pełnej krwi angielskiej. Alvenslebenowie posiadali prywatny tor wyścigów konnych, a ich konie – Piękna Barbara i Bandyta zdobywały nagrody na światowych imprezach. W Salonie Alvenslebenów wisi oryginalna plakieta końska wspomnianego Bandyty.

Salon Alvenslebenów

Sąsiaduje z Salą Ogrodową. W centralnym punkcie tego pokoju stoi zastawiony stół – z tego powodu nazywany jest także Jadalnią Alvenslebenów. W takiej scenerii najprawdopodobniej dawny ród zarządzający Ostromeckiem zasiadał do obiadu. Na stole stoi zastawa na sześć osób z kremowej porcelany z motywem pąsowej róży. Jest tu także komplet mebli wypoczynkowych i efektowny kredens. Na ścianach wiszą pamiątkowe zdjęcia członków rodu Alvenslebenów i ich przyjaciół.

Sala balowa

Przestronna sala w stylu klasycystycznym z pilastrami i galerią łukowatych okien. Została dobudowana w latach 1905-1912 według projektu poznańskiego architekta Henryka Spiera. Na początku powstał parterowy prostopadłościenny budynek dostawiony od północy do elewacji pałacu połączony z dwupoziomowym tarasem. W północnej ścianie aneksu mieszczącego salę balową, znajduje się wejście poprzedzone klasycznym portykiem kolumnowym. W dolnej części między kolumnami umieszczono tralkową balustradę. Później tj. około 1912 roku powstał obszerny taras przed elewacją wschodnią. Dawniej organizowano w niej uroczystości, bale i oficjalne przyjęcia. I taką też funkcję spełnia do dziś – piękne wnętrze służy m.in. do prowadzenia konferencji, spotkań biznesowych, uroczystości rodzinnych.