Media naszych czasów - historia radia i telewizji

James Clerk Maxwell, Heinrich Hertz, Nikola Tesla – to oni położyli teoretyczny i doświadczalny fundament pod radiofonię i telewizję. Druga połowa XIX wieku obfitowała w odkrycia oraz zrodziła wynalazki o skali oddziaływania bezprecedensowej w historii ludzkości. Umiejętność komunikowania się za pomocą fal radiowych błyskawicznie, na ogromne odległości, nie miała sobie równych. Ludzkość poznała nowy sposób realizacji najważniejszej z potrzeb społecznych – wymianę myśli, wrażeń, emocji.

Radio i telewizja wywierają głęboki wpływ na naszą kulturę i cywilizację. Tak było w przeszłości i nic nie wskazuje na to, by przyszłość miała odsunąć je w cień. Nadal chcemy słyszeć i być słyszani. Nadal chcemy widzieć i być dostrzegani. To się nie zmieni – choć wszystko inne z pewnością tak.

Przekraczając próg wystawy odbywamy podróż w przeszłość. Niemal dosłownie, bo ujrzymy wnętrza handlowe i mieszkalne z lat 30., 50., 70., 90. XX wieku. Jakie nowości techniczne zapełniały półki sklepowe? Jakie miejsce w domach zajmowało radio i telewizja? Zobaczymy, jak na przestrzeni niemal stulecia zmieniało się wzornictwo użytkowe w technice radiowej i telewizyjnej. Poznamy legendarne nadajniki radia "Solidarność" oraz ich rolę w podtrzymaniu ducha sprzeciwu społecznego w latach 1981-1989, który zrodził prawdziwie demokratyczną Polskę współczesną.

Udostępnione zbiory Narodowego Muzeum Techniki w Warszawie związane z techniką radiową i telewizyjną liczą kilkaset eksponatów. Reprezentują dorobek krajowy oraz zagraniczny. Znaczący ich odsetek to obiekty unikalne, niedostępne w żadnym innym miejscu.

Dziesiątki lat starannego doboru oraz rozbudowy kolekcji zaowocowały ekspozycją opartą całkowicie na zasobach własnych. Jej trzon stanowią urządzenia krajowe: jednostkowe, popularne, masowe. Na ich tle eksponowane są odbiorniki, które zapowiadały przełomy kulturowe: takie jak przedwojenne radio detektorowe Detefon czy powojenny telewizor Belweder.

Dwa wszechstronne zespoły redakcyjne: Polskie Radio i Telewizja Polska, przyjęły na siebie odpowiedzialność za jakość i treść przekazywanych informacji. Od 1925 roku radio, a od 1947 roku telewizja, stopniowo stały się krajowymi gigantami medialnymi. Przez stulecie w technice odbioru zmieniło się niemal wszystko. Najważniejsza jednak przetrwała niezmieniona, bardzo osobista relacja pomiędzy ludźmi pozostającymi „na dwóch końcach anteny”: redakcja – radiosłuchacz i redakcja – telewidz.