Zbliżająca się wystawa w Galerii Archiwum to okazja, by poznać malarstwo studentów prof. Zdzisława Głowackiego – polskiego malarza, wieloletniego nauczyciela akademickiego naszej uczelni, Rektora w latach 1963-1971. Prezentowane prace pochodzą ze zbiorów Akademii.
„W koncepcji prowadzenia pracowni prof. Zdzisław Głowacki powoływał się na heurezę Sokratesa. Był to sposób nauczania, zwany poszukującym, polegający na naprowadzaniu ucznia na drogę samodzielnego dochodzenia do rozwiązania postawionego zagadnienia. W ocenie jego byłych studentów stwarzał swobodną atmosferę, w korektach unikał konkretnych opinii i analiz. Rozmowy z nim miały raczej „poetycki” i filozoficzny charakter...
Prezentowany zbiór obrazów pochodzących z archiwum ASP pozwala jednak stwierdzić, że w pracach studentów znalazły odzwierciedlenie poszczególne fazy jego osobistej twórczości. Począwszy od fascynacji postimpresjonizmem (kolor), poprzez taszyzm (faktura) – po sztukę konstruowaną (płaskorzeźba).
Pracownię Profesora Głowackiego opuściło szereg wybitnych twórców i późniejszych wykładowców m.in. Krystyn Zieliński, Tadeusz Śliwiński, Andrzej Łobodziński, Jerzy Treliński, Jacek Bigoszewski czy Monika Krygier.
W łódzkiej PWSSP obecne były dwie koncepcje sztuki i jej nauczania. Pierwszą reprezentowała grupa współpracowników i uczniów Władysława Strzemińskiego, a drugą przedstawiciele nurtu związanego z koloryzmem – i do niej właśnie należał prof. Zdzisław Głowacki”.
Włodzimierz Stelmaszczyk
Zdzisław Głowacki (1919-1987) – urodził się w Łodzi, uczęszczał do gimnazjum im. M. Kopernika, gdzie zetknął się z Antonim Wiplem, u którego pobierał pierwsze lekcje malarstwa. W roku 1947 uzyskał dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował malarstwo u prof. Rudzkiej Cybisowej. Była ona wybitną przedstawicielką postimpresjonizmu, w polskim wydaniu zwanego koloryzmem.
Zetknięcie się z tą grupą (oprócz wspomnianej Cybisowej także z Eugeniuszem Eibischem i Wacławem Taranczewskim) wywarło duży wpływ na osobowość twórczą Głowackiego. Było też powodem przyjęcia go w 1947 roku na stanowisko asystenta przez pierwszego rektora Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi – Leona Ormezowskiego, który bardzo cenił kapistów. Prowadził samodzielnie pracownię malarstwa w latach 1952-1987, wcześniej był asystentem prof. Mariana Jaeschke. W latach 1963-1971 pełnił funkcję rektora uczelni.
Kurator wystawy: Lidia Kuk
Opieka artystyczna: prof. Włodzimierz Stelmaszczyk
Autorka identyfikacji wizualnej wsyatwy: Martyna Wojdat
ZALOGUJ
