Bartłomiej Schmidt. mój Krzyż, moja Szafa i moje Drzwi - Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, Kujawsko-Pomorskie, Toruń

Wystawa mój Krzyż, moja Szafa i moje Drzwi podejmuje temat obiektów-symboli, rozumianych jako nośniki określonych znaczeń, tradycji i tożsamości – zarówno indywidualnej, jak i społecznej, religijnej czy narodowej.

Bartłomiej Schmidt redefiniuje postrzeganie emblematów polskości i sfery sacrum, a także pozornie banalnych przedmiotów z naszego najbliższego otoczenia. Tworzy na ich podstawie odlewy wykonane z silikonu o charakterystycznej, różowej barwie przywodzącej na myśl koloryt ludzkiego ciała. Delikatność użytego materiału sprawia, że pierwotne matryce przeobrażają się w formy wiotkie, niestabilne, same w sobie pozbawione konstrukcyjnego szkieletu.

Negatywowy kształt procesyjnego krucyfiksu, by zachować swą postać, znajduje podparcie w monumentalnym, złotym postumencie; drzwi – zazwyczaj solidne – zmieniają się w półprzezroczystą kotarę; natomiast w pozbawionej ścian szafie w miejscu ubrań na wieszakach spoczywają odlewy nagiego ciała.

W tym nowym kontekście obiekty-symbole, do których bezpośrednio odniósł się artysta, tracą przypisywaną im semantykę. Pusta forma przedmiotów odsyłających do idei religijnych czy patriotycznych oraz mówiących o narodowej przynależności skłania do namysłu nad tym, czym dziś są one dla nas jako pewnej zbiorowości. Z kolei w nawiązaniu do sfery osobistej podane zostaje w wątpliwość wyobrażenie o domu utożsamianym z przestrzenią zapewniającą intymność i schronienie. Z kolei odsłaniając to, co zazwyczaj schowane, artysta zadaje pytanie o praktyki konstruowania „ja” w powiązaniu z różnymi sposobami upubliczniania prywatności.

Wystawa daje więc odbiorcom możliwość konfrontacji z własnymi doświadczeniami dotyczącymi tematów wiary, społecznej przynależności, koncepcji domu jako miejsca (pozornie) bezpiecznego czy relacji między prawdziwą tożsamością a różnymi formami autokreacji i autoprezentacji. Uświadamia także, że współczesne hierarchie wartości uległy przetasowaniu oraz skłania do zastanowienia się, czy zdezawuowane idee da się czymś zastąpić, a jeśli tak, to co może te luki zapełnić.

Natalia Cieślak

Bartłomiej Schmidt – rzeźbiarz, członek Stowarzyszenia Artystycznego OtwARTe, nauczyciel przedmiotu rzeźba w Liceum Sztuk Plastycznych w Golubiu-Dobrzyniu.

W roku 2019 roku ukończył studia magisterskie na Wydziale Sztuk Pięknych UMK na kierunku rzeźba, broniąc pracę dyplomową pt.: Jeszcze Polska… nagrodzoną medalem imienia Tymona Niesiołowskiego za najlepszy dyplom artystyczny w roku akademickim 2018/2019. Na przestrzeni ostatnich lat był aktywnym członkiem Rady Wydziału Sztuk Pięknych UMK, Komisji Rewizyjnej Samorządu Głównego UMK, a także prowadzącym przedmiotu rzeźba oraz rysunek na WSP UMK. W 2025 roku obronił tytuł doktora w dyscyplinie sztuki plastyczne i konserwacja dzieł sztuki.

Jest autorem oraz uczestnikiem licznych wystaw indywidualnych, zbiorowych, sympozjów, plenerów zarówno o charakterze lokalnym, jak i międzynarodowym.

Twórczość Schmidta obejmuje przede wszystkim obiekty rzeźbiarskie wykonane z silikonu. Wykorzystanie tak nietypowego tworzywa pozwala mu zwrócić uwagę na niedostrzegalne problemy współczesnego człowieka. Jego praktyka twórcza wynika z dużej świadomości otaczających nas zmian i wewnętrznej potrzeby mówienia o nich. Wprowadza również nowe spojrzenie na samo definiowanie rzeźby oraz jej aktywny udział w dialogu między twórcą a odbiorcą.

“Dokonana przez Schmidta transformacja przeobraża przedstawione obiekty w ich symulakry, imitację oryginałów pozbawionych ich najistotniejszych cech – kształtu. W ten sposób okaleczone formy przestają spełniać swoje funkcje. Istnieją już tylko w sferze zniekształconego znaku. Deprecjonują zawarte w ich symbolice znaczenie.”

dr hab. Jarosław Bogucki, prof. UAP

Kiedy: 06.05–25.05.2025
Otwarcie wystawy: 06.05 (wtorek), godz. 18.00 / wstęp wolny
Kurator: Wojciech Ruminski
Współpraca kuratorska: Izabella Wichniarz