64 prace, które ilustrują rozwój malarstwa polskiego poprzez prace artystów tworzących w drugiej połowie IXX i pierwszej połowie XX wieku.

Galeria Malarstwa Polskiego to kolejna odsłona wystawy prezentowanej od wielu lat w Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu. Na ekspozycji prezentujemy 64 prace, które ilustrują rozwój malarstwa polskiego poprzez prace wybitnych artystów tworzących w drugiej połowie dziewiętnastego i pierwszej połowie dwudziestego wieku.

Galerię rozpoczynają artyści, których działalność rozsławiła nie tylko na polu twórczym, ale również pedagogicznym. Środowisko warszawskie 2 poł. XIX w. reprezentuje wieloletni profesor Szkoły Rysunku Wojciech Gerson, natomiast w Krakowie niepodważalnym autorytetem jest zarządzający Szkołą Sztuk Pięknych, ojciec malarstwa historycznego, Jan Matejko. Z Warszawą związane są również postacie takich malarzy, jak Franciszek Kostrzewski, twórca pejzaży, scen rodzajowych, czy  ilustracji i karykatur do ówczesnej prasy, a także popularny portrecista oraz autor scen historycznych Józef Simmler. Kolejną znaczącą grupą są „Monachijczycy”, wśród których pokazujemy prace Antoniego Kozakiewicza, Michała Gorstkina – Wywiórskiego, Włodzimierza Łosia, Stanisława Wolskiego, Maksymiliana Gierymskiego i Władysława Maleckiego. Pokazujemy portrety autorstwa Olgi Boznańskiej, kształconej również w Monachium, artystki identyfikowanej jednak głównie ze sztuką polskiego modernizmu przełomu XIX i XX wieku.

Młoda Polska to przede wszystkim prężnie działające środowisko artystów związanych z Krakowem. Pokazujemy prace Juliana Fałata, reformatora Akademii Sztuk Pięknych, oraz grona pedagogów związanych z tą uczelnią: Leona Wyczółkowskiego, Wojciecha Weissa, Kazimierza Sichulskiego, czy ucznia Matejki - Józefa Mehoffera.

Ważnym wyznacznikiem Młodej Polski jest właśnie malarstwo pejzażowe, także secesyjne, włoskie krajobrazy Edwarda Okunia. Prezentujemy również obrazy Włodzimierza Tetmajera ilustrujące fascynację życiem i obyczajami chłopów z podkrakowskiej wsi. Spośród krakowskiej Grupy Pięciu pokazane jest malarstwo Witolda Wojtkiewicza, Wlastimila Hofmana i Jana Rembowskiego. Na wystawie znalazły się również portrety pędzla Władysława Podkowińskiego, konsekwentnego impresjonisty na gruncie polskim, a także Józefa Pankiewicza, który po epizodzie impresjonistycznym postrzegany jest przede wszystkim jako patron kapistów.

Awangardowe malarstwo okresu międzywojennego ilustrują martwe natury Henryka Stażewskiego i Aleksandra Rafałowskiego. Polski formizm, którego teoria wyrosła na gruncie zachodnich zjawisk w sztuce: kubizmu, futuryzmu i ekspresjonizmu, możemy oglądać m.in. w portretach Zbigniewa Pronaszki, Tytusa Czyżewskiego, Stanisława Ignacego Witkiewicza. Na ekspozycji obecne jest też nazwisko wielkiej indywidualności międzywojennego Zakopanego i Warszawy, Zofii Stryjeńskiej.

Wystawa oparta jest przede wszystkim na zbiorach własnych Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu, depozytach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Sztuki w Łodzi oraz pracach pochodzących z kolekcji prywatnych.
tekst - Paulina Szymalak