W Muzeum Historii Szczecina można oglądać stałą ekspozycję Hans Stettiner i Jan Szczeciński. Życie codzienne w Szczecinie w XX wieku.

Wystawa jest zaproszeniem do przemyśleń o latach niedawnych, wciąż jeszcze żywych w pamięci wielu współuczestników, oraz o okresach bardziej odległych, znanych już tylko z przekazów pośrednich.

Dziś, gdy wiek XX z jego tragicznymi wydarzeniami przeszedł do historii, gdy coraz mniej żyje świadków wielkiego przełomu będącego politycznym następstwem drugiej wojny światowej, oglądamy z innej perspektywy to, co stanowi zapis tego okresu: obrazy, rysunki, plakaty i fotografie, gazety i dokumenty, przedmioty niegdyś powszednie, dziś traktowane jako pamiątki ewokujące wspomnienia.

Historię pierwszych 45 lat XX wieku tworzyli zakorzenieni tu od wielu pokoleń niemieccy mieszkańcy Szczecina, reprezentowani przez symbolicznego Hansa Stettinera, okres powojenny i drugą połowę wieku kształtowały zaś losy przybyłych tu Polaków, takich jak rodzina Jana Szczecińskiego, która dobrowolnie lub z przymusu podjęła tu nowe życie, osiedlając w przygranicznym, portowym, poniemieckim Szczecinie. Dom i rodzina, praca, szkoła, zakupy, kultura i wypoczynek to podstawowe problemy, wokół których koncentruje się codzienność, odsłony życia powtarzające się w każdym pokoleniu i w każdych okolicznościach – powszednie doświadczenia zarówno przed-, jak i powojennych mieszkańców.

W tle tej zwyczajnej prywatności pojawia się wspólny krajobraz: te same ulice i budowle, piękno urbanistycznych rozwiązań, ten sam nastrój nabrzeża i portu, ten sam klimat skwerów i parków, urok pejzażu okolic. Jednak epokę Stettinera rozdziela od Szczecińskiego bardzo wyraźna cezura, drastycznie różniąca ich losy. To efekt tragicznych wydarzeń wojny i konsekwencja politycznych decyzji 1945 roku, które spowodowały tu bezprecedensową, całkowitą wymianę ludności.

Symbolem losów szczecinian minionego wieku stały się walizki – atrybut przesiedleń, których doświadczyli zarówno Niemcy, jak i Polacy.

Podobnie narracyjną, wielowątkową i symboliczną treść przekazują anonimowe portrety, wnętrza, fotografie i plakaty, ważne i błahe dokumenty, zwykłe przedmioty użytkowe i cenne wyroby. Można je przypisać wielu życiorysom, różnorodnym epizodom utrwalonym we wspomnieniach i pamiętnikach, opowiadaniom tworzonym z niepełnych informacji – w dziejach rodziny Stettinera nie znamy zakończenia, u Szczecińskich zaś brakuje początku. Te rozdzielone społeczności współtworzyły fakty, zdarzenia i przełomy – rzeczywistość, która dzięki pamięci kolejnych generacji zapisuje coraz nowe karty historii miasta.