Na wystawie zaprezentowano obrazy, akwarele, grafiki, rysunki, ceramika i witraże pochodzące ze zbiorów własnych. Zbiory te liczą obecnie 1077 obiektów, na wystawę wybrano 85. Większość z nich powstała w drugiej połowie XX wieku.

Reprezentują różne style, nurty i kierunki, ale przede wszystkim są odzwierciedleniem niezwykłych osobowości artystycznych, takich jak: Teresa Adamowska, Roman Borawski, Stanisław Ostoja-Chrostowski, Andrzej Cwalina, Jan Dobkowski, Edward Dwurnik, Halina Eysymont, Janusz Eysymont, Marita Benke-Gajda, Piotr Grabowski, Grzegorz Gwizdon, Tatiana Gubina, Siegfried Horst, Radosław Jastrzębski, Mieczysław Jurgielewicz, Przemysław Karwowski, Grażyna Kędzielawska, Stanisław Kędzielawski, Zenon Zbigniew Kruszewski, Ryszard Lech, Gyárfás Jenö Lörinczy, Jerzy Wit Majewski, Franciszek Maśluszczak, Mieczysław Mazur, Antoni Mieczkowski, Maria Hiszpańska-Neumann, Henryk Osicki, Aleksander Roszkowski, Iwona Sielska, Aleksander Sołtan, Konstanty Maria Sopoćko, Andrzej Strumiłło, Jerzy Swoiński, Anna Trochim, Stanisław Trzeszczkowski, Jan Tutaj, Henryk Waniek, Krzysztof Waśko, Krystyna Wiśniewska, Adam Wsiołkowski, Leon Wyczółkowski, Jerzy Zgorzałek i inni.

W zbiorach znajdują się muzealia pochodzące z zakupów oraz darowizn autorów wystaw, osób prywatnych i instytucji. Warto przywołać nazwiska najbardziej hojnych darczyńców: Marity Benke-Gajdy, Jadwigi Barbary Chylińskiej i Haliny Eysymont. Marita Benke-Gajda od 25 lat przekazuje do łomżyńskich zbiorów kompozycje ceramiczne swojego autorstwa (rzeźby, figurki, kafle, obrazy – łącznie 50 obiektów). Jadwiga Barbara Chylińska (1925-2010) dokonała zapisu testamentowego na rzecz Muzeum przekazując w imieniu swoich rodziców – Zofii i Bolesława Gaców – 9 grafik z lat 1912-1954 sześciorga polskich artystów, w tym Leona Wyczółkowskiego. Halina Eysymont ofiarowała Muzeum w 2012 roku 43 własne prace malarskie (abstrakcje i pejzaże) oraz 15 rysunków męża Janusza Esymonta.

W 2022 roku muzealne zbiory z zakresu sztuki współczesnej powiększyły się o 16 obrazów i akwarel przekazanych przez Miejski Dom Kultury-Dom Środowisk Twórczych w Łomży. Większość stanowią prace twórców łomżyńskich pochodzące z lat 80. ubiegłego wieku. Kilka z nich znajduje się na wystawie. Ekspozycja jest także okazją do uhonorowania 70. rocznicy urodzin Zenona Zbigniewa Kruszewskiego. Ten łomżyński twórca odbył studia w Instytucie Wychowania Artystycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W czasie nauki założył z Piotrem Chodorowiczem, Aleksandrem Grzybkiem, Karolem Karwowskim, Maksymilianem Starcem, Jackiem Wolskim i Ireneuszem Wydrzyńskim prężnie działającą grupę plastyczną AS. Dyplom z malarstwa uzyskał w 1979 roku w pracowni Mariana Bogusza. Po ukończeniu studiów przez kilka lat pracował twórczo w Łomży i brał aktywny udział w życiu artystycznym miasta. Następnie wyjechał do Chicago, gdzie oprócz pracy zawodowej, zajmował się malarstwem. Do Polski wrócił w 2010 roku z żoną Wiesławą Tomasik-Kruszewską – malarką i graficzką.

Miejsce do życia i twórczości odnaleźli w leśnym zakątku nad Pisą. Zenon Zbigniew Kruszewski najchętniej maluje portrety i pejzaże czerpiąc z tradycji malarstwa realistycznego, którą wspomaga własną indywidualnością. Płótna pokrywa rastrem złożonym z barwnych kółek. Dba przy tym o czytelność przedstawienia i wrażenia wizualne. Wypracowany przez niego sposób kreacji łączy ład i harmonię właściwe geometrii z elementami zmienności i nieuchwytności wywiedzionymi ze świata natury. W efekcie z portretów emanuje psychologiczna prawda, a pejzaże znakomicie odzwierciedlają urodę miejscowego krajobrazu.

Szczególne miejsce na ekspozycji zajęły obrazy Przemysława Karwowskiego, który odszedł na zawsze 8 lutego 2023 roku. Był twórcą obdarzonym talentem w wielu dziedzinach sztuki. Z powodzeniem realizował się jako artysta malarz, scenograf, ilustrator, projektant graficzny, organizator wystaw, fotograf... Wielokrotnie triumfował w konkursie środowiska łomżyńskiego „Dzieło plastyczne roku” (1986, 1990, 1992, 1993, 1994, 1995, 1996). Na wystawie zostały zaprezentowane 3 obrazy, w tym dwa z 1995 i 1996 roku nagrodzone w wymienionym wyżej konkursie. Dominującą rolę w jego malarstwie pełnił kolor, rytm i światło zestrojone w kompozycje o charakterze nieprzedstawiającym, które stanowiły syntetyczny odpowiednik realnych przestrzeni i obiektów, a także zapis przeżyć i doświadczeń autora. Bliski był mu koloryzm, język geometrii i… sztuka oparta na tradycji ludowej.