Muzeum Północno-Mazowieckie zaprasza na wystawę czasową „Biblia ilustrowana. Klasyka i śmiałość przedstawień”, która koncentruje się na fenomenie tworzenia ilustracji do tekstów biblijnych przez sześciu wybitnych artystów: Rembrandta, Gottfrieda Engelmanna, Gustave Doré, Salvadora Dalego, Marca Chagalla oraz Andrzeja Strumiłło.

Jak wielokrotnie podkreślała profesor Anna Świderkówna: Biblia to jedyne w swoim rodzaju zjawisko w dziejach naszej kultury, którego wpływ i rozmaite echa odnajdujemy na każdym kroku w sztuce, literaturze, sposobie myślenia, a nawet w nawykach językowych. Powszechnie znane są liczne przedstawienia scen biblijnych w malarstwie czy na kościelnych freskach. Poprzez wystawę Muzeum pragnie przybliżyć odbiorcy marginalizowaną dziedzinę sztuki, jaką jest grafika artystyczna, w której powstawały równie piękne i inspirujące interpretacje biblijne, przeznaczone do luksusowych edycji książkowych. Punktem wyjścia do wystawy były trzy ekskluzywne wydania Biblii ilustrowane przez: francuskiego ojca litografii - Gottfrieda Engelmanna (edycja z 1825 roku z Paryża), niezwykle płodnego grafika Gustave Doré (1868, Stuttgart) oraz surrealistę Salvadora Dalego (1970, Nowy Jork). Ekspozycji luksusowych wydań towarzyszą wybrane i w bardzo dobrej jakości reprodukcje zawartych w nich ilustracji z zachowaniem proporcji 1:1. To wyjątkowa okazja, by w jednej przestrzeni skonfrontować klasyczne podejście do chrześcijańskiej ikonografii z niezwykle odważnymi i śmiałymi wizjami, które reprezentuje wspomniany Dali, jak i zestawiony z nim, niemalże rówieśnik Marc Chagall. Malarz i grafik żydowskiego pochodzenia wielokrotnie sięgał do tekstu Starego Testamentu, tworząc gwasze, akwarele czy litografie. W 1960 roku w Nowym Jorku została wydana Biblia z jego ilustracjami, których wybrane reprodukcje (także 1:1) prezentowane są na wystawie.

Ekspozycję zamykają grafiki dwóch odległych od siebie mistrzów, których dzielą ponad cztery wieki, tysiąc kilometrów oraz konteksty kulturowe, ale paradoksalnie łączy ich przejmujące spojrzenie na kondycję oraz los człowieka. Andrzej Strumiłło sięga do Księgi Psalmów w tłumaczeniu Czesława Miłosza, z której ilustruje wybrane fragmenty w postaci inkografii. Rembrandt wybiera właściwą jego czasom technikę akwaforty, która pozwala mu na ekspozycję detalu oraz grę światłocieniem, także w wymiarze symbolicznym – jasność, blask to niezmiennie atrybuty świętych postaci.

Prezentowane na wystawie akwaforty nie pochodzą jednak z epoki malarza. Odbitki jego prac graficznych powstały 200 lat później w Paryżu. Wykonał je wybitny rytownik i grafik, Armand Durand, do którego zwrócił się dyrektor francuskiej Biblioteki Narodowej przy Luwrze. Chodziło o konserwację istniejących płyt miedzianych Rembrandta oraz odtworzenie na podstawie oryginalnych odbitek tych płyt, które bezpowrotnie przepadły. Dzięki tej tytanicznej pracy możemy dziś obcować ze sztuką holenderskiego artysty.

Ekskluzywne wydania Biblii z XIX oraz XX wieku, reprodukcje biblijnych ilustracji, oryginalne grafiki Andrzeja Strumiłły oraz akwaforty Rembrandta pochodzą ze zbiorów Mazurskiej Fundacji Sztuki Art Progress.