Skansen archeologiczny Grodzisko w Sopocie zaprasza do zwiedzania zrekonstruowanego wczesnośredniowiecznego grodu. Funkcjonował on w okresie przedpiastowskim, od połowy IX wieku do powstania grodu gdańskiego w końcu X stulecia. Prawdopodobnie pełnił funkcję strażnicy, której zadaniem było kontrolowanie pasa nadmorskiego.

Skansen
Oryginalny, historyczny obiekt trzykrotnie ulegał spaleniu, przy czym dwukrotnie go odbudowywano. O jego istnieniu przez wieki przypominał jedynie ukryty w lesie wysoki wał w kształcie podkowy, otaczający wewnętrzny majdan od południa, zachodu i północy. Po przeprowadzonych pracach wykopaliskowych i badaniach archeologicznych zrekonstruowano chaty, bramę i częściowo palisadę. Odtworzone w ten sposób Grodzisko przybliża zwiedzającym warunki życia dawnych mieszkańców Pomorza. Muzeum organizuje także pokazy rzemiosł oraz festyny historyczne.
W obrębie grodziska zrekonstruowano pięć chat. Dwie z nich – Zbrojownia oraz Chata Garncarza – są dostępne dla zwiedzających. W Zbrojowni prezentowana jest broń i elementy opancerzenia. Stanowią one przegląd narzędzi sztuki wojennej, od tych najbardziej rozpowszechnionych wśród wojów, jak topory bojowe i przeszywanice, po te rzadziej występujące, ze względu na koszt i technologię produkcji, jak miecze i kolczugi. Z kolei Chata Garncarza poświęcona jest rzemiosłom życia codziennego: garncarstwu i tkactwu.
Dodatkową atrakcję stanowi zagroda kóz.

Wystawa stała w pawilonie
U podnóża grodziska, w nowoczensym pawilonie wystawienniczym prezentowana jest wystawa stała przedstawiająca pradzieje Sopotu oraz wyniki prac wykopaliskowych prowadzonych na terenie grodu.
Eksponowane znaleziska dowodzą stałego zasiedlenia Sopotu i okolic miasta od momentu ustąpienia lodowca. Najstarsze artefakty datowane są na epokę kamienia – to wyroby z krzemienia, w tym grocik z 9 tysiąclecia p.n.e. i ułamki naczyń glinianych. Unikatowa popielnica twarzowa z wizerunkiem rytu słońca i gwiazd oraz naszyjnik wykonany z brązu pochodzą z 1 tysiąclecia p.n.e. Z okresu wpływów rzymskich – fragment importowanego naczynia terra sigillata, a także dwie monety z I w. n.e.
Na wystawie dotyczącej grodziska zobaczymy odkryte zabytki: fragmenty naczyń, przęśliki gliniane, przedmioty żelazne, kościane i paciorki bursztynowe, a także wyroby importowane – dowód istniejącej wymiany handlowej. Podstawowym zajęciem mieszkańców było garncarstwo, ale znalezione przęśliki gliniane i kamienne świadczą również o istnieniu prymitywnych warsztatów tkackich. Do ważnych zajęć zaliczało się kowalstwo, za czym przemawiają znalezione wyroby żelazne, a także rogowiarstwo i bursztynnictwo. Liczne kości zwierzęce wskazują na hodowlę bydła i trzody chlewnej, zaś szczątki ryb – na rybołówstwo. Archeolodzy natrafili też na kości fok, żyjących wówczas w wodach Zatoki Gdańskiej.
Na wystawie znajdują się ponadto makiety (ilustrujące np. pozyskiwanie surowca bursztynowego), multimedia dotyczące wczesnośredniowiecznych rzemiosł, a dla najmłodszych – archeologiczna piaskownica dająca możliwość odkopania ułamków średniowiecznej ceramiki.

Rekonstrukcja obozowiska z epoki kamienia
Pracownicy skansenu odtwarzają także życie człowieka z epoki kamienia. W tym celu powstały szałasy, miejsce obróbki krzemienia i palenisko. Prezentowane są tu narzędzia krzemienne do obróbki skór i drewna, broń (w tym miotacz oszczepów). Organizowane są pokazy obróbki kamienia, prymitywnego lepienia naczyń, prelekcje na temat życia koczowniczych grup myśliwych i zbieraczy, malarstwa naskalnego itp.