Pracownia Henryka Sienkiewicza mieści się na prawo od holu.
To fakt bezsprzeczny potwierdzony relacją dzieci pisarza i fotografiami, ale w kilku materiałach źródłowych można znaleźć także informację, że gabinet znajdował się w wieży. Prawdopodobnie tam Henryk Sienkiewicz przechowywał swój ogromny księgozbiór, bo trudno sobie wyobrazić, że książki mieścił jedynie na dwóch stojących i jednej wiszącej półce.

Ogromną zaletą gabinetu jest to, że udało się go wyposażyć oryginalnymi meblami, niewątpliwie stanowiącymi własność pisarza. Obok solidnego dębowego biurka, przy którym powstawała powieść W pustyni i w puszczy stoi biureczko mahoniowe, w swoim charakterze bardzo kobiece. Jest to mebel należący do pierwszej żony Sienkiewicza, przy którym napisał wiele rozdziałów Trylogii.

W sąsiadującym z gabinetem salonie skupiało się rodzinne i towarzyskie życie mieszkańców Oblęgorka.
Sienkiewicz, urządzając salon, zadbał, aby zaproszeni doń goście czuli się w nim dobrze, a nie było to łatwe. Wiele okien i drzwi powodowało, że pokój był wyjątkowo nieustawny. Na środku umieścił reprezentacyjny komplet mebli obitych amarantową materią, a ściany ozdobił galerią obrazów.

Dziś meble te nadal są ozdobą salonu, a gospodarz patrzy na zwiedzających ze znanego, dzięki wielu reprodukcjom, portretu, na którym malarz Kazimierz Pochwalski ukrył niepozorną posturę Sienkiewicza, powiększając postać siedzącą w fotelu. Tenże sam artysta namalował, prezentowany również w salonie, portret ukochanej żony pisarza – Marii z Szetkiewiczów.

W jadalni umieszczono dębowy stół z krzesłami oraz jesionowy kredens pochodzące z posagu pierwszej żony. Orzechowy bufecik i jasna trójdzielna szafa - dzieło podopiecznych księży Salezjanów z Kielc - uzupełniają wnętrze.

W tym pomieszczeniu znów można podziwiać przedmioty, którymi jubilat został obdarowany. Takim darem (z Gniewania na Podolu) jest granitowy stolik, na którym ustawiono samowar. Kiedyś parzono w nim aromatyczną herbatę.

Zegar przypominający kształtem kapliczkę zakopiańską, zaprojektowany przez Stanisława Witkiewicza, to dar od zegarmistrza Ferdynanda Woronieckiego. Na grawerowanej tarczy zamiast cyfr mamy pierwszą literę imienia i nazwisko pisarza. Nad nim wisi cenna kolekcja portretów bohaterów Trylogii namalowana przez Piotra Stachiewicza.

Umeblowanie palarni niestety nie zachowało się. Wyposażono ją zatem kompletem mebli biedermeierowskich.

Ważne ze względów archiwalnych jest wiszące tu zdjęcie wnętrza jadalni wykonane przez Czesława Kulewskiego w 1902 r. Pozwala ono ocenić oryginalność tego pomieszczenia. Na wprost wejścia wisi tkanina buczacka z manufaktury Potockich, przetykana złotą nicią, nad nią kolejny malowany przez Pochwalskiego portret Sienkiewicza. Przyjaciel pisarza zaczął go malować w 1915 roku w Wiedniu, gdzie Sienkiewicz zatrzymał się w drodze do Szwajcarii. Ukończył już po śmierci Noblisty a następnie podarował Jego dzieciom.

W sypialni uwagę turystów przyciąga przede wszystkim drewniane, rzeźbione łóżko Sienkiewicza. Jego rozmiar wywołuje wiele komentarzy i zdziwienie, jak mógł się w nim zmieścić dorosły człowiek. Tymczasem było to łóżko pojedyncze, sypialnia żony, która była sypialnią małżeńską, znajdowała się w kolejnym pomieszczeniu.

W pokoju tym znajduje się tkanina pochodzenia afrykańskiego, wisząca tuż nad łóżkiem. Przypomina ona o niebezpiecznej wyprawie w głąb Czarnego Lądu, której pisarz omal nie przypłacił życiem, chorując na niebezpieczną dla Europejczyków malarię.

Sienkiewicz - dopełnienie

Wystawa biograficzno-literacka na piętrze Pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku

W październiku 2012 roku na piętrze Pałacyku Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku otwarto nowoczesną multimedialną wystawę biograficzno-literacką.

Nowa ekspozycja jest realizacją kilku tematów. Pierwszy dotyczy obchodów jubileuszu 25-lecia pracy literackiej, którego centralnym punktem było ofiarowanie Henrykowi Sienkiewiczowi majątku pod Kielcami. W tej części wystawy prezentujemy pokaźny zbiór dyplomów, adresów jubileuszowych, księgi z podpisami ofiarodawców Oblęgorka, cenne dary w postaci złotego pióra, spinki do krawata z antyczną monetą przedstawiającą Nerona. Usłyszeć tu można również tekst przemówienia, które autor Trylogii wygłosił, dziękując za dar.