Najcenniejsze zabytki muzealnej kolekcji judaików eksponowane są na stałej wystawie w Starej Synagodze. W dawnych modlitewniach męskiej i kobiecej na parterze budynku wystawione są przedmioty żydowskiej sztuki obrzędowej.

Sala główna
Wystawa w głównej sali modlitewnej jest poświęcona synagodze i najważniejszym świętom religijnego kalendarza żydowskiego, jak Szabat, Nowy Rok i Dzień Pojednania, Kuczki, Chanuka, Purim i Pesach. W synagodze najważniejszym obiektem kultu jest pergaminowy zwój z tekstem Pisma Świętego – Tory. W czynnych synagogach zwoje Tory są przechowywane w Arce umieszczonej na wschodniej ścianie synagogi.

Na wystawie urządzonej w autentycznym wnętrzu dawnej synagogi można zobaczyć haftowane zasłony Arki i ozdoby, którymi dekorowane są zwoje Tory: haftowane sukienki, srebrne korony, wieżyczkowe zwieńczenia zwane granatami, tarcze i wskaźniki, którymi lektor posługuje się w trakcie czytania Pisma.

Znaczna część wystawy w tej sali poświęcona jest przedstawieniu cyklu najważniejszych świąt żydowskiego kalendarza i prezentacji tradycyjnego stroju męskiego i kobiecego. Znajdują się tam przedmioty rzemiosła artystycznego, obrazy i reprodukcje fotografii i kart pocztowych, stanowiące ilustracje pokazywanych tradycji i zwyczajów.

Można więc zobaczyć m.in. kasetki do przechowywania etrogu przynoszonego do bożnicy podczas Święta Namiotów, chanukowe świeczniki i lampki oliwne, oprawki na Księgę Estery czytaną w czasie święta Purim, porcelanowe i srebrne talerze sederowe i torebki na macę, stanowiące charakterystyczną zastawę stołu w czasie święta Pesach, puszki na wonności i kubki kiduszowe używane w domach żydowskich podczas ceremonii rozpoczęcia i zakończenia Szabatu, a także elementy tradycyjnego męskiego i kobiecego stroju.

Sala południowa
W dawnej południowej sali kobiet znajduje się wystawa dotycząca życia rodzinnego i prywatnego. Znajdują się tam eksponaty związane z przestrzeganiem tradycyjnych przepisów żywieniowych w domu żydowskim, modlitwą codzienną i cyklem życia jednostki od narodzin po śmierć. Są amulety towarzyszące narodzinom dziecka, nóż obrzezywacza, sceny nauki w domu i w szkółce religijnej, aranżacje i dokumenty odnoszące się do obrzędu ślubnego, życia małżeńskiego i rozwodu. Wystawy dopełniają eksponaty związane ze zwyczajami pogrzebowymi i zachowywaniem pamięci o zmarłych. Wymienione zagadnienia ilustrują obrazy i fotografie. Każdemu z nich towarzyszy także opis, w wyczerpujący sposób objaśniający znaczenie przedstawianej tradycji i eksponowanych zabytków.