Kościół św. Wojciecha jest jedną z najstarszych budowli sakralnych na terenie Krakowa. Zbudowano go około 1000 r., a więc wkrótce po męczeńskiej śmierci (w 997 r.) i po kanonizacji św. Wojciecha. Początkowo kościół wzniesiony był z drewna, ale już pod koniec XI lub w początku XII stulecia zastąpiono go murowaną świątynią, której fundamenty wykonano z łamanych kamieni wapiennych, natomiast partie naziemną wzniesiono z regularnych kostek wapiennych, typowych dla budownictwa romańskiego z początku XII w. Najprawdopodobniej do XV stulecia świątynia otoczona była niewielkim cmentarzem. Był on bardzo intensywnie wykorzystywany od XI do XIV w. Podczas badań archeologicznych w latach 60-tych XX w. odkryto tu relikty pochówków około 367 osób. Sam kościół dotrwał do naszych czasów w niemal nie zmienionej formie, w XVII i XVIII w. został on poddany niewielkim modernizacjom polegającym m.in. na dobudowie zakrystii i kaplicy bł. Wincentego Kadłubka oraz wykonaniu nowego wejścia do świątyni.

W podziemiach kościoła Muzeum Archeologiczne w Krakowie przygotowało wystawę, której celem jest przybliżenie historii Rynku Głównego, kościoła św. Wojciecha oraz samego patrona świątyni – św. Wojciecha. Ekspozycja umożliwia zwiedzającemu zobaczenie m.in. śladów drewnianych podłóg i kamiennych posadzek wewnątrz kościoła oraz murów romańskich z łamanych kamieni i kostki wapiennej.

---