Nowy budynek Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie zdobył liczne, prestiżowe nagrody i wyróżnienia w konkursach architektonicznych oraz plebiscytach mieszkańców stolicy. Koncepcja, łącząca funkcjonalność nowoczesnej biblioteki, szacunek dla ukształtowania Skarpy Wiślanej oraz fascynację przenikaniem się kultury i natury znalazła wyraz w gmachu o zaskakującej różnorodności. Elewacji od ulicy Dobrej nadano monumentalny charakter poprzez instalację ośmiu tablic (4 x7 m) zwieńczonych fryzem z napisem Biblioteka Uniwersytecka. Tablice symbolizujące strony ksiąg prezentują fragmenty tekstów: staropolskiego Wykładu cnoty Jana Kochanowskiego, staroruskiej Powieści minionych lat z początku XII w., greckiego Fajdrosa Platona, arabskiej Księgi Zwierząt Al-Dżahiza, hebrajskiej Księgi Ezechiela, sanskryckiej Rygwedy oraz dwóch notacji: matematyczno-fizycznej i muzycznej (z Etiudy b-moll Karola Szymanowskiego). Całość została wykonana ze spatynowanej miedzi, a jej zielony kolor harmonizuje z elementami zewnętrznymi gmachu – „wspinającym” się na dach ogrodem oraz elewacjami, które pokryto miedzianymi siatkami, dającymi oparcie pnączom oraz taflami szkła, w których odbija się roślinność.

W 2004 r. przed wejściem do budynku ustawiono przeniesiony z dawnego gmachu fragment stalowej konstrukcji magazynowej. Ten jedyny w Polsce przykład XIX-wiecznego rusztu bibliotecznego stał się symbolicznym łącznikiem między przeszłością a współczesnością.

Wejście do Biblioteki z krytego pasażu, zwanego „uliczką”, wieńczy symbol BUW: otwarta księga z patynowanego brązu z napisem Hinc omnia (stąd wszystko). Na szczycie schodów prowadzących do holu katalogowego na poziomie 1 wznoszą się cztery kolumny z betonu z rzeźbami autorstwa Adama Myjaka, przedstawiającymi wybitnych polskich filozofów szkoły lwowsko-warszawskiej: Kazimierza Twardowskiego, Jana Łukasiewicza, Alfreda Tarskiego i Stanisława Leśniewskiego; inskrypcje zdobiące kolumny zawierają fragmenty tekstów z ich prac.

Szczególnym miejscem jest chashitsu Kaian – tradycyjny japoński pawilon herbaciany, podarowany w 2004 r. przez firmę Kyoei Steel Zakładowi Japonistyki i Koreanistyki Wydziału Orientalistycznego UW i umieszczony na poziomie 2 Biblioteki. Zaprojektowane przez Teruhito Iijimę pawilon i jego otoczenie zostały zbudowane z naturalnych materiałów (drewno, bambus, papier, glina, kamień), stając się rzadko spotykanym poza Japonią przykładem tradycyjnej architektury tego kraju. Odbywają się tam zajęcia uniwersyteckie poświęcone japońskiej kulturze drogi herbaty, prezentacje i ogólnodostępne warsztaty chanoyu.

www.buw.uw.edu.pl